In de rechtbank staat vandaag Lorenzo S. terecht, de man die verdacht wordt van de moord of doodslag op Dunya Lahnachi in Utrecht. De twee hadden veel ruzie. En daar lag de basis van dit drama.
Door de regels die zijn ingesteld om de verspreiding van het Corona-virus in te dammen, is het stil in de rechtbank. Een handjevol journalisten, de verdachte en publiek op het balkon bevolken de zittingszaal. Toch is de media-aandacht voor deze zaak uit Utrecht enorm; met een beveiligde video-verbinding kunnen journalisten toch meekijken en luisteren in de zaal. Er wordt druk geschreven en getwitterd over de zaak, over Lorenzo S. en over zijn vriendin Dunya, de jonge vrouw die begin vorig jaar in haar woning werd gevonden.
Lorenzo is zeker geen zwijgzame verdachte. Hij praat veel en geeft op vele vragen antwoord. Of dat ook bevredigende antwoorden zijn en of die naar waarheid zijn gesteld, daar zet het OM vraagtekens bij. De tumulteuze verhouding tussen Lorenzo en Dunya, Lorenzo noemt het een ‘achtbaan-achtige relatie’, ging gepaard met veel ruzie. Maar Lorenzo blijft erbij dat hij de jonge vrouw niet heeft omgebracht, hij benadrukt dat zijn intenties met haar goed waren. Ondanks de vele spanningen probeerde hij hun relatie te redden: “Ik zei: ‘laten we ons focussen daarop, dan werken we daar aan.”
Lorenzo heeft geen indrukwekkend strafblad. Het zijn wat kleine vergrijpen als drugsbezit, maar ook een mishandeling uit 2012. Hij is ooit uit huis gezet en leefde bij de daklozenopvang. Er zijn geen psychische stoornissen ontdekt bij Lorenzo.
Huiselijk geweld
De politie kwam meer dan eens op meldingen van huiselijk geweld af. Lorenzo is meer dan eens weggestuurd uit het huis van Dunya. Zo ook in oktober 2018, toen Dunya wilde dat haar vriend direct de kamer zou verlaten. “Zij dreigde mij met een mes” vertelt Lorenzo, die ook wel ‘Lolo’ wordt genoemd. “Maar ze was niet meer tot bedaren te brengen. De politie kwam erbij en de buurman, die mij verbond.” De twee ruziënde jongeren raakten beiden gewond. Maar het is niet het enige incident geweest tussen Dunya en Lolo. “Er waren ups en downs in onze relatie”.
“Qua communicatie zat er al veel fout. Maar we probeerden er het beste van te maken, ondanks onze tekortkomingen” zegt Lorenzo S. Zo kreeg hij het verwijt dat hij veel vreemdging, maar dat viel in de ogen van Lorenzo “eigenlijk best mee”. Waarmee hij kan impliceren dat hij het niet ontkent. Misschien dat juist dáár het probleem zat? Kan Dunya niet gedacht hebben dat hun relatie vast was maar dat Lorenzo dat niet zo zag, en dus vreemd kon gaan? “We zaten in een nieuwe fase, we zouden naar Parijs gaan om te ontdekken wat we wilden. Ervoor gáán of niet?” Ze hadden al eerder een langere relatie gehad, zegt Lolo. “We kwamen weer samen”.
Een paar dagen voor de fatale dag hebben hij en Dunya SMS-contact. De teksten lijken best boos. “Ze had me eerder verwacht, dus ze schreef iets van ‘Dus je komt zeker in de avond of in de nacht?’ of iets dergelijks. We maakten duidelijke afspraken en die berichten komen nogal boos over, maar ik schrijf duidelijk en zonder emoties in die teksten.”
De aanloop
Lorenzo wilde dus werken aan hun relatie. Maar de nacht van de fatale ontmoeting met Dunya is Lolo gezien in een café in de stad, met een blonde dame. Toen een vriend hem op de schouder tikte gaf Lolo hem geen aandacht. Daar heeft de verdachte wel een verklaring voor. “Ik kan snel contact leggen met anderen, het was niet méér dan dat met haar. Ik had wel door dat hij op m’n schouder tikte, maar ik was in gesprek. Ik vind dat respectloos, als je met iemand in gesprek bent en dat je er dan tussendoor komt”.
Na het bezoek aan het café ging Lolo naar een casino en daarna naar zijn vriendin. Daar aangekomen was ze boos en had ze een mes in haar hand. “Ze maakte me allerlei verwijten. Ze vroeg waarom ik zo laat was en waar ik vandaan kwam.” Volgens Lorenzo S. was Dunya op die vreselijke avond onder invloed en stond ze wankel op haar benen. Ze viel overal in het huis tegen meubels aan, daar kreeg ze de vele verwondingen van. “Ik zag hoe zij was, in haar gesteldheid, maar ik heb haar niet zelf zien drinken.” Het lichaam van de vrouw is onderzocht, maar er is geen alcohol gevonden in haar bloed.
Een buurman heeft geluidsopnames gemaakt die avond in de tijd vlak vóórdat de politie binnenvalt. Helaas is de kwaliteit van die opnames niet goed genoeg om de stemmen te kunnen verstaan. Verschillende mensen hebben verschillende verklaringen over wat zij hebben gehoord. Een agent denkt te horen dat een mannenstem roept: “Ik maak je dood”. “Staat u bij dat u dit hebt gezegd?” vraagt een rechter. Het antwoord van Lorenzo is: “U zegt het zelf, er zijn verschillende verklaringen. U haalt er ééntje uit waarvan u denkt dat het had moeten zijn of wat u aanspreekt. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaald haar te doden.” Het is niet gelukt het geluid te verbeteren. Dat had klaarheid in de zaak kunnen brengen. “Daar keek ik ook naar uit” antwoordt Lorenzo.
“Ze zat in haar eigen sas”
Verdachte Lorenzo S over zijn vriendin Dunja op de fatale nacht
Letsel
Lorenzo houdt vol dat alles een ongeluk was. Dus geen moord of doodslag. Hij zegt dat Dunya een mes had gepakt en ermee dreigde. Lolo heeft zich proberen te beschermen en weerde het mes af. Hoe kwam Dunya dan aan die letsels? Behalve letsels aan haar armen waren er ook kwetsuren aan haar mond en neus. Lorenzo zegt dat ook dat komt door herhaaldelijk vallen. “Ze was onstabiel. Ze schopte, haar lichaam was sneller dan haar denken”. Er was veel letsel aan haar nek. De Officier noemt het ‘samendrukkend geweld’, hij citeert uit het medisch onderzoek op het lichaam van Dunya. “Ik heb daar geen verklaring voor. Als je iemand bij de nek pakt en dichtknijpt, zouden daar handafdrukken op moeten staan. Hoe kan dat dan? Ik haar geen geweld aangedaan”. beweert hij. De Officier van Justitie zegt daarop: “Dat weet ik niet, ik was er niet bij.” “Precies” is het antwoord van Lorenzo. “Ík was er wel bij en ik heb haar niet bij de nek gepakt. Ik heb haar geen geweld aangedaan” herhaalt hij. Volgens hem komt het, nogmaals, door het meerdere keren vallen. “Ook aan de mond?” vraagt de Officier. Lorenzo klinkt heel stellig: “Ook aan de voorkant van haar gezicht.”
Het vele letsel aan haar lichaam is moeilijk te verklaren. Lorenzo weet niet meer hoe vaak of hoe lang hij haar heeft afgeweerd. Of hoe vaak ze is gevallen. Hij zegt geen details meer te weten, alleen het verhaal in grote lijnen te kunnen herinneren. “Ze was boos, ze werd steeds vuriger. Ze verkeerde in haar eigen sas. Ze gleed dáár overheen, ze viel dáár tegenaan, ze wilde dáár op stappen, ze viel vaker. Het was een chaotische situatie. Dan hou je niet bij van ‘oh ze is drie keer gevallen, of daar is ze uitgegleden’. Ik heb afgeweerd, toen ze het mes tevoorschijn haalde. Toen ik binnenkwam was ze al boos, dat kunt u lezen aan haar berichten aan mij. Ze luisterde niet meer naar mij, ik kreeg haar niet kalm. Volgens mij had ze het zelf niet eens door, zó door het lint ging ze. Ik dacht wel dat ik uit deze situatie moest weglopen, maar dat deed ik niet.” In een politierapport staat dat Lorenzo verklaard heeft dat Dunya is gevallen over een klein bijzettafeltje. Maar dat tafeltje stond overeind toen de politie binnenkwam. Lorenzo kan dus wel proberen haar te kalmeren, maar is verder volledig in paniek. Hij kan zich geen details herinneren. In elk geval is op camerabeelden te zien dat Dunya geen letsel heeft als zij het appartementencomplex waar zij woont op de dag van de aanval binnengaat.
De inval
De politie komt al vrij kort na de melding bij het huis aan, rond 06:47. Als de politie aanbelt en door de brievenbus roept, wordt er niet opengedaan. Lorenzo kan zich er niets van herinneren. “Ik verkeerde in paniek,” zo stelt hij. “Ik zag Dunya niet meer bewegen, ik probeerde haar bij te brengen met water, maar dat de politie op de deur bonkte, dat weet ik niet meer.” Het staat Lorenzo allemaal niet meer bij. Nog voordat ze de deur forceren hoort één van hen een man zeggen “Ja ja, komt goed. Er is niks aan de hand, jullie moeten rustig doen. Ik doe de deur wel open.” Maar dat laatste gebeurt niet. De agenten horen kreunende geluiden. Het ‘gesprek’ door de dichte deur wordt grimmiger. “Jullie zijn racisten” zegt een mannenstem tegen de politie. ‘Wij’ hebben zijn voorvaderen als slaven verhandeld. “Ik heb een camera en ik ga filmen wat jullie doen.” Ze horen gestommel en lopen. Nog altijd wordt niet opengedaan, dan besluit de politie dat de deur moet worden open geramd. Het duurt even voordat de deur open gaat. “Dat moeten goeie sloten zijn geweest.” De deur bezwijkt om 07:09. Dan vindt de politie Dunya naast haar bed, naakt. Ze heeft natte haren. Lorenzo zou later verklaren dat hij haar met water heeft proberen ‘wakker’ te maken. De Officier stelt vraagtekens bij deze verklaring. “Hoe kan het dat u haar probeert te helpen, en dingen tegen de politie te zeggen, terwijl de hulpdiensten voor de deur staan en u de deur niet opendoet?” Ook hier is Lorenzo’s verklaring: “Ik was in shock, ik kan me niet meer precies herinneren wat ik heb gezegd. Het is mij ontgaan dat dat allemaal zó lang heeft geduurd. Ik heb er niet aan gedacht een ambulance te bellen.”
Tussen het bed en de twee mensen ligt een mes met een zwartkleurig handvat. Lorenzo begint te praten als hij onder Dunya vandaan komt. Als de agenten de man handboeien omdoen, blijft hij provoceren. Hij noemt de agenten ‘slavendrijvers’ en ‘racisten’. “Ze wilde het zelf” begint hij, en: “Ik heb jullie gewaarschuwd, maar jullie luisterden niet.”
De politie beschrijft de vele verwondingen aan het lichaam nauwkeurig, wat opvalt zijn de blauwe plekken op haar linkerarm en ook haar linkeroor is blauw. Ze heeft nog meer verwondingen.
“Jullie hadden vreselijke ruzie. Er was een mes in het spel. U heeft niet gedacht, ik ga weg?” ” Ja ik heb dat wel gedacht… Maar ik wilde haar kalmeren.”
Lorenzo in gesprek met de Officier van Justitie
Toen de agenten in de kamer kwamen, zagen ze Lorenzo onder Dunya liggen. Ze maakte nog wel geluiden, maar ze was niet meer aanspreekbaar. De vraag rijst waarom Lorenzo onder haar lag. Dat ontkent hij ten stelligste, hij lag naast haar. Hij wilde haar hartslag controleren en dicht bij haar zijn. En waarom deed hij alsof hij het bewustzijn was verloren? Op die vraag heeft Lorenzo geen antwoord. “Dat is niks voor mij. Ik denk dat dat door de paniek kwam waar ik in verkeerde.”
Na die avond
De moeder van Lorenzo zocht haar zoon op toen hij in voorarrest zat. Zij verklaarde dat Lorenzo vertelde dat Dunya en hij hadden gevochten en dat het niet de bedoeling was haar af te maken. Ze heeft hem wel wat vragen gesteld, maar hij kon alleen maar huilen. Volgens Lorenzo heeft hij niets gezegd tegen haar, maar hij heeft wel alles verklaard aan de politie en zijn advocaat. “Ze moet haar informatie uit de media hebben vernomen. Ze was zelf overdonderd die dag. En we spraken al nooit, ook daarvoor niet over onze gevoelens. Dus ik had geen reden erover te vertellen.”
Trauma
De familie van Dunya krijgt opnieuw een trauma te verwerken. Op 25 februari van dit jaar wordt Abdella, de vader van Dunya door geweld om het leven gebracht. Dunya’s moeder overleed al heel vroeg, daarna heeft een oma haar opgevangen.
Namens Nadia, het zusje van Dunya, vertelt mevrouw Joosten van Slachtofferhulp hoe het met Nadia gaat. In het kader van het spreekrecht neemt mevrouw Joosten de microfoon. Vanwege de corona-maatregelen zijn er weinig mensen in de zaal aanwezig. Dat snapt Nadia, “maar het doet wel pijn. Want anders zouden alle familieleden, vrienden en bekenden die aanwezig wilden zijn aan u, hoe verontwaardigd en verdrietig iedereen is. Wij moeten ons lieve zusje missen, nog elke dag. Niet zoals je iemand mist, waar je vrede mee hebt. Maar nu missen we haar in de pijn waarmee zij geleden heeft, haar laatste minuten. Ook mijn vader, die om het leven is gekomen door een misdrijf. Ook hij werd verscheurd door verdriet door wat er met zijn dochter is gebeurd. Elke dag zien wij haar verwondingen. Wat een angst, pijn en eenzaamheid in haar doodsstrijd. We nemen het hem kwalijk dat hij niet de deur heeft opengedaan. Wat als zij eerder geholpen was? Mocht zij dan nog leven? Ze wilde nog zóveel doen haar in leven. En wij wilden nog zóveel met haar doen.”
Dan komen de schadeclaims aan de orde. Samir, het broertje van Dunya, zit in het laatste jaar van de middelbare school. Maar door alles wat er is gebeurd, haalt hij het examen niet. “Hoe zorg je voor een goede nachtrust als je hoofd vol is met beelden van geweld?” Ook de oma en Nadia hebben schadeclaims ingediend.
Er wordt TBS geëist. Ook al is het strafblad van Lorenzo kort, toch is er vrees voor herhaling. Want niet alleen Dunya had te maken met mishandeling en agressie. Ook ex-vriendinnen en de moeder van Lorenzo hebben dat meegemaakt.
Omdat Dunya nog leefde op het moment dat de politie aankwam, was ze niet meer aanspreekbaar maar nog wel in leven. Daarom is de aanklacht tegen hem ‘poging tot doodslag’ en niet ‘doodslag’ of ‘moord’. Een lange lijst van verwondingen wordt opgesteld in het ziekenhuis waar Dunya in allerijl heen is gebracht en alles wordt vastgelegd op foto’s.
In het ziekenhuis is Dunya overleden, een paar dagen na de aanval. Zij heeft niets meer kunnen verklaren.
De verklaring
Volgens Lorenzo was hij doodsbang toen hij in de kamer was met Dunya. Ze bedreigde hem met een mes en ze was dronken. Terwijl ze steeds bozer werd probeer hij haar van zich af te duwen. Hij probeerde haar te kalmeren, maar dat had niet het gewenste effect, ze blijft maar doorgaan. Hij heeft geen letsel aangebracht. Dunya was agressief en dronken, daardoor was hij bang en kon niet tot haar doordringen. Wel probeerde hij het mes af te pakken, daarom heeft hij haar wel een aantal keer geduwd. Ze viel overal tegenaan, maar na de laatste val stond ze niet meer op. Daarna probeert hij haar met water wakker te maken, maar ook dat lukt niet. Toen was er de politie. Dunya had persoonlijkheidsstoornissen en slikte medicijnen. Dat verklaart mede haar instabiliteit, zo zegt Lorenzo.
Al eerder hadden ze ruzie, er was toen ook een mes in het spel. Hij raakte toen gewond. Hij had dus een gegronde reden bang voor haar te zijn.
“Hij ziet zichzelf als een slachtoffer, hij ontkent herhaaldelijk enige verantwoordelijkheid te hebben voor het letsel van Dunya.”
Officier van Justitie over Lorenzo S.
Verschillende scenario’s
Hoe overtuigend zijn deze verklaringen? Volgens de officier van Justitie geenszins. De vraag blijft dat als hij zo bang was voor een dronken Dunya, waarom hij dan niet de kamer verliet.
De relatie, die Lorenzo als een ‘achtbaan-achtige’ ziet, noemt de Officier “ongelooflijk explosief, ongezond en giftig”. Het adres van Dunya was bekend bij de politie voor huiselijk geweld vanaf 2015. Vanaf 2018 was er elf keer een melding gedaan van huiselijk geweld richting Dunya, al heeft zij nooit officieel willen verklaren. Ook op geboden hulp wordt niet ingegaan. Er is één keer aangifte gedaan, maar toen heeft ze dat weer teniet gedaan. Dat is niet ongebruikelijk bij relatieproblemen. In oktober 2018 kwam het tot een uitbarsting, waarbij Dunya Lorenzo bedreigde. Maar toen hij het mes van haar had afgepakt, bedreigde hij haar en rende achter haar aan door het huis. Was hij dan wel echt zo bang voor Dunya?
Het bebloede handvat
Het mes dat naast het bed lag had bloed van Dunya op het handvat. Ze was dus al gewond toen ze het mes in handen kreeg. Een aanwijzing dat ze op die fatale ochtend is aangevallen en niet werd aangevallen, zoals Lorenzo zegt.
De wanden van het complex waar Dunya woont zijn vrij dun. Buren worden wakker van het geschreeuw uit haar kamer. Oorgetuigen horen “kankerhoer” en “laat me eruit”, huilen en geschreeuw van een man en een vrouw, gesleep en bonken. Deze oorgetuigenverklaringen passen niet bij de verklaring van Lolo. Hij zei immers dat hij rustig was en Dunya probeerde te kalmeren.
Ongeloofwaardig
Ook het verhaal dat Dunya dronken zou zijn geweest, is niet waar volgens het OM. In het bloed van Dunya is geen spoor van alcohol gevonden. Dunya is vaker gevallen, volgens Lorenzo. Maar ook dat vindt het OM niet geloofwaardig. De Officier zegt dat het onwaarschijnlijk is dat ze hem wel kan bedreigen met een mes, maar zichzelf niet kan opvangen als ze herhaaldelijk valt. Ook het letsel rondom het hoofd kan niet komen door vallen, volgens het OM. “Alleen in tekenfilms kunnen mensen zo rondstuiteren zoals u beweert”. Dat vallen kan ook niet uit een psychische stoornis komen, want niemand die Dunya kende, heeft haar ooit zo vaak zien vallen. PTSS of Borderline, waar Dunya aan leed, is lastig te rijmen met dat vele vallen. “Dat gebeurde namelijk niet de hele dag door, maar alleen als de verdachte erbij is.”
Toen de politie Dunya aantrof in de woning, waren haar haren nat. Volgens Lorenzo had hij haar nat gemaakt om haar wakker te maken, maar volgens de Officier om sporen te wissen. “Ook heeft u gelogen over het lichaam. U zegt dat u haar niet heeft verplaatst, maar uit het luminol-onderzoek blijkt wel degelijk dat het lichaam is verplaatst.” Luminol is een stof dat bij onderzoek wordt gebruikt om bloedvlekken en -sporen zichtbaar te maken. De Officier noemt Lorenzo ‘ongeloofwaardig en onbetrouwbaar’. “En als u zo kalm was als u beweert, waarom heeft u niet zelf 112 gebeld, niet voor de politie opengedaan?”
Hij noemt ook het verhaal van een ex-vriendin van Lorenzo. In het verhoor van de vrouw, Emma, zegt zij dat ze “het vuur in de ogen van de verdachte” kon zien als hij agressief was. Ze zegt dat hij nooit spijt heeft betuigd. Na elke ruzie was zij doodsbang voor hem. Zij zegt iets opmerkelijks. Ze vertelde de politie dat Lorenzo haar wel regelmatig op haar oren sloeg. Dat letsel was bij Dunya ook te zien. De Officier een ‘visitiekaartje’ van het geweld van de verdachte.
“Hij had zijn handen thuis gehouden als hij echt van haar hield. Maar nu geeft hij haar een trap na, hij schuift de schuld op haarzelf.”
De Officier van Justitie
De verdediging
De advocate van de verdachte Lorenzo zegt dat hij het het afschuwelijk vind. “Hij doet niet alsóf hij verdriet heeft, hij hééft het ook. Toen hij hoorde dat zij dood was, wilde hij zelf ook niet meer leven. Hij vindt het oprecht erg. Ook toen Lorenzo nog niet op de hoogte was van het letsel, spreekt hij nog over toekomstplannen met haar. En raakt volledig overstuur toen ze dood zou gaan. Hartverscheurend.”
Maar de scenario die het OM schetst, kan niet, zegt de advocate. Volgens hem is hij die ochtend wakker geworden in het huis van Dunya, is gaan voetballen, en ging later naar het Utrechtse café. In de loop van de dag kreeg hij het bericht van Dunya dat zij eerder dan normaal thuis zou komen van haar werk. Maar daar reageerde Lorenzo net op en dat maakte haar boos. Pas na het cafébezoek en een casino-uitje, waar hij geld gewonnen had, ging hij naar haar toe. Hij kwam daar rond het begin van de nacht aan. Hij kreeg verwijten van haar, ze vroeg waarom hij zo laat was en of hij bij andere vrouw was. Dunya werd steeds hysterischer en de rest is bekend.
De laatste val
Dunya verbleef vroeger in het pension “Singelzicht”, een beschermd wooncomplex voor jongeren met verschillende psychosociale en psychiatrische problematieken. Het is een plek waar je zonder indicatie niet kunt wonen. Dunya kon heftig reageren, door haar Borderline-stoornis. Ze had in haar huis op verschillende plekken messen verstopt. Op de fatale nacht escaleerde de discussie, ze pakte een mes en bedreigde Lorenzo, maar er heeft geen worsteling plaatsgevonden. Ze werd steeds bozer en viel overal tegenaan. Maar met één val viel ze verkeerd.
Ook de geluidsopnames van de buren, gemaakt op de avond van de aanval in de kamer van Dunya, vindt de advocaat geen sluitend bewijs. De kwaliteit was immers te slecht. Er is niet goed te horen wat er wordt gezegd maar ook niet van waar het geschreeuw vandaan kwam. Dat Lorenzo’s moeder het heeft over ‘vechten’ zegt ook niets. Dat moet ze uit de media hebben vernomen. Volgens Lorenzo heeft hij dat in ieder geval nooit gesuggereerd.
Geen alcohol?
De medische deskundigen die Duyna in het ziekenhuis hebben onderzocht, zijn niet stellig genoeg geweest over de vraag hoe hoog de ‘hoogte’ is om aan zulke verwondingen te komen. Het ene rapport zegt ‘hoogte’, het andere zegt ‘grote hoogte’. Er is geen trap in de woning, dus vallen van een trap kan niet de oorzaak zijn geweest. Het is simpel gezegd niet zeker genoeg dat Dunya door geweld is overleden. Ze zou ook van een stoel of tafeltje kunnen zijn gevallen. “Dat is óók een hoogte”. zegt Lolo’s advocate. “Dunya kon erg wild zijn en er zijn te weinig zekerheden in de rapporten”. Daarnaast is in het forensisch rapport niet vastgesteld dat de verwondingen niet of wel delict gerelateerd zijn.
“U zegt dat er in het bloed van Dunya geen alcohol zat.” gaat Lolo’s advocate verder. “Maar op het beddengoed, waar braaksel op lag, is wél alcohol gevonden. Dus óf dat braaksel was niet van Dunya, óf ze had toch wél alcohol gedronken.” Dat er bloed op de schoenen van de verdachte zat, is niet erg vreemd. “Ze bloedde en Lorenzo was vlak bij haar. Er is geen bewijs dat hij haar geschopt heeft. Een ongeluk kan niet worden uitgesloten en dus is vrijspraak op zijn plaats.” Over de schadeclaim van Samir, die zijn examen niet heeft gehaald, zegt ze: “Hij haalde sowieso geen goede cijfers, dus de vraag is of het examen falen een direct gevolg van Dunya’s overlijden”.
“Ten eerste: ik vind het vreselijk wat er is gebeurd.”
Lorenzo’s laatste woorden in het proces
Ook met dat laatste is de Officier van Justitie het niet eens met de advocaat. “De verwachting was dat hij zijn examen wél zou halen.” En ook het nieuwe ‘scenario’ zoals de Officier dat noemt, waarin Dunya van een hoogte als tafels of stoelen zou zijn gevallen in plaats van het letsel gekregen te hebben door Lorenzo, vindt hij ongeloofwaardig. “Als zij zo wankel was, hoe kan het dan dat zij wel op stoelen kan staan? En waarom zou ze überhaupt op een stoel gaan staan? Dat is totaal niet logisch”.
Dan is het laatste woord aan de verdachte. “Ten eerste ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, ik heb zelf ook de beelden van Dunya voor me en ik moet er ook mee leven. Weet u, ja, ik vind… ik heb er geen woorden voor. Ik hoop dat u recht zal spreken.”
De eis van het OM is een onvoorwaardelijke celstraf van tien jaar cel met TBS met dwangverpleging en het betalen van de verschillende schadeclaims. De uitspraak van de rechter is over twee weken.
Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
